Een landschap van kalmte

Samenvatting
“Ali Albazzaz komt uit het tweestromenland Irak, dat in een oude en rijke cultuur is verankerd. De lucht die hij ademde was doordrongen van poëzie als het magische middel om het leven in kaart te brengen.
Maar wij leven in een tijd van volksverhuizingen en Albazzaz moest zijn land verlaten. Zijn cultuur nam hij mee.

Onvermoeibaar stapelt de dichter het ene beeld op het andere tot een zintuiglijke wereld waarin hij gelooft in de positieve menselijke krachten: ‘mensen zijn onmisbaar als gist voor brood’. Maar als het donker valt, worden de dromen uitgegomd. Misschien is liefde de redding: ‘Mijn liefde is een volle maïskolf. / Gedachten krijgen /
hetzelfde karakter als de nacht. / De nacht is een kraan van liefde / voor wie geen vrienden heeft.’

Op zijn geheel eigen toon zet Ali de werkelijkheid naar zijn hand en ons aan het denken. Hij neemt óns bij de hand en leidt ons door een wereld die we nog niet kennen. Soms verlegen blij, soms triest.” - Jana Beranová.